Μετρώντας τον 'Αθωνα!

  Στις πρώτες  φωτογραφίες,   είναι ο  κόλπος της Ιερισσού και ο ΄Αθωνας, στο βάθος της δικής του χερσονήσου!

 Η Ανατολή, όπως βλέπετε στην δεύτερη φωτογραφία, είναι από τα

                                                                                                      Δυτικά του Αγίου Όρους, με τον κόλπο Αγίου Όρους ή Σιγγιτικού, να αχνοφαίνεται, μετά το σκούρο της φωτογραφίας μου.

 Ήταν η πρώτη μου φορά που έλαβα μέρος σε διαγωνισμό φωτογραφίας, γιατί όπως ξέρετε  οι φωτογραφίες μου σχεδόν.. πάντα φωτογραφίζουν ουρανό, άρα θα μπορούσα να είχα θέματα για συμμετοχή, προς τα ψηλά, παρά από ψηλά!
Ήταν μεγάλη η χαρά της συμμετοχής μου!
Ο τίτλος μου βγήκε όταν έψαχνα την φωτογραφία που θα έστελνα!
Είχα επιλέξει και αυτήν εδώ, που αν φέρετε κοντά την φωτογραφία, θα διαπιστώσετε πως τα περιστέρια της κορυφής, πραγματικά αφ΄υψηλού, παρακολουθούν τους ανθρώπους....

Αγαπημένες μου φίλες
αγαπημένοι μου φίλοι

Είναι τόσο μαγικό να κρατάς τη στιγμή σε μια φωτογραφία!
Ως θαυμαστά  τα έργα Σου Κύριε!!!

  Κοντά στον  ήλιο, τι είναι αυτό το φωτεινό σημαδάκι; Ερωτηματικό; Θαυμαστικό;
  Δεν το πιστεύω!
 Μια θαυμαστή ανατολή και ένα σημαδάκι φωτεινό στον ουρανό, που κλέβει...την παράσταση κι από τον ήλιο!!!

Φέρνω με τον φακό μου πιο κοντά το φωτεινό σύννεφο και..συνεχίζω....την πορεία...προς το φως...
Για πολλά χιλιόμετρα, το διέκρινα , άλλοτε συμπαγές κι άλλοτε να  διαλύεται..

 

Άλλοτε να κόβεται από την φωτεινή γραμμή μιας πρωινής πτήσης αεροπλάνου, κάποια απ΄αυτές τις φωτογραφίες σκέφτηκα όταν είδα τον διαγωνισμό!

 Κι εδώ η τελευταία του φωτογραφία, που μπορεί να διαλύθηκε και να μην   θυμίζει...σημείο στίξεως,   όμως   έμεινε η  στιγμή του στις φωτογραφίες, να το θυμίζει!

Μπορεί να μην διακρίνετε εσείς τίποτα, κι όμως,ανάμεσα στις μπάρες και στην κορυφογραμμή, διακρίνεται μέρος του αγαπημένου μου χωριού και μάλιστα τη στιγμή που έσβηναν οι λάμπες του δρόμου....Και αριστερά από τα κλαδιά του δέντρου, στο βάθος, πάλι ξεχωρίζει η κορυφή του Άθωνα!

ΆΘΩΣ η Άθωνας!

    Μα...πώς μπορούμε να μετρήσουμε την κορυφή του;

    Κι όμως μπορούμε!!!

   Ανηφορίζοντας μαζί με τους προσκυνητές του, κάθε 18 προς 19 Αυγούστου, όπου γιορτάζεται στην κορυφή, στο εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος μας  και υπάρχουν δύο διαδρομές , για όσους θέλουν να το τολμήσουν!

  Οι υπόλοιποι και όλες εμείς οι γυναίκες, θα αρκεστούμε να βλέπουμε τα οδοιπορικά, προς την κορυφή του Άθωνα!

  Επιλέγω στην τύχη, ένα απ΄όλα αυτά! Είναι όλα υπέροχα!!!Αλλά επέλεξα αυτό, που μπορείτε να το βλέπετε όταν έχετε ανάγκη να ξεφεύγετε από τις καθημερινές έννοιες...

Σαν μικρή παρένθεση

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ αγαπημένες μου φίλες και φίλοι!!!
Παγκόσμια Ύψωση Τιμίου Σταυρού σήμερα,
και...εκτάκτως μια χαρά κτύπησε την πόρτα μου και θέλω να τη μοιραστώ!
Αν...και στο μυαλό μου είχα τα φτερά του γλάρου,

 που βρήκα στην πιο κοντινή παραλία μας και τα κράτησα με ευλάβεια, συνθέτοντας τις σκέψεις μου και ψάχνοντας με ελπίδα για κάποιο χρωματιστό γυαλάκι,   ο ταχυδρόμος μου άλλαξε τη σειρά!
Χωρίς λόγια...κάποιες εικόνες....
Ανοίγοντας το περιεχόμενο....
Πρώτη φορά βλέπω πετρωτό Χαράς από κοντά :https://kantomagapi.blogspot.com/

  Κι εκεί που θαυμάζουμε πάντα με την μικρή μου φίλη τα πετρωτά της, στο διαδίκτυο, κάθε φορά ακούω:Να δούμε πού είναι η πράσινη γοργόνα με τα γυαλάκια;
  Και τη βρίσκουμε και χαίρεται!
  Και τώρα...σε λίγες μέρες...που είναι  η ονομαστική της γιορτή, δεν θα χρειαστεί να ρωτήσει ξανά:Να δούμε πού είναι η γοργόνα;
  Γιατί...η γοργόνα είναι τυλιγμένη, εδώ , για Εκείνη και μόνο!!!

Και χωρίς να πολυλογώ, το περιεχόμενο ήταν πολύ βαρύ, από Χαρά!
Ξεχύθηκαν τόσα χρωματιστά γυαλάκια που στις δικές μας παραλίες, χρειάζεται μια ζωή για να βρεις.

 Είχε κι άλλα πολλά το πακέτο, αλλά αυτά ήθελα μόνο να μοιραστώ και χωρίς να τη ρωτήσω αν μου επιτρέπει.

 Και με σφραγίδα !

Αγαπημένη μου , ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ για μια ακόμα φορά!
Δεν είναι τυχαίο το όνομά σου!
Είναι όμορφο να μοιράζεται η χ α ρ ά!!!

    Το προχθεσινό ουράνιο τόξο, σε συνέχειες, αφού η μηχανή δεν μπορούσε να  το καλύψει σε μια φωτογραφία μόνο!
                                              ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ καλά!
                                      ΧΡΌΝΙΑ πολλά στις εορτάζουσες και εορτάζοντες!

Μικρά Γλαράκια

                              Καλοκαιράκι ακόμα αγαπημένες μου φίλες

                                                      και

                                         αγαπημένοι μου φίλοι !

Η αφορμή μου δόθηκε όταν εντελώς τυχαία , έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο: Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγστον του συγγραφέα:  

Αντιγράφω μέρη του βιβλίου από το διαδίκτυο:

<<Οι πιο πολλοί γλάροι το μόνο που μπαίνουν στον κόπο να μάθουν είναι οι βασικές αρχές της πτήσης – δηλαδή πώς να πετούν για να φτάσουν από την ακροθαλασσιά στην τροφή τους και πάλι πίσω», γράφει ο συγγραφέας Richard Bach σε αυτή την αλληγορία για ένα μοναδικό πουλί που ονομάζεται Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον. «Γι’ αυτούς δεν έχει σημασία το πέταγμα, αλλά το φαγητό. Όμως για τούτον εδώ το γλάρο, μετρούσε πολύ περισσότερο η χαρά τού να πετάει». Το πέταγμα στην πραγματικότητα είναι η μεταφορά που κάνει την ιστορία αυτή υψηλού νοήματος. Αυτό το μοντέρνο κλασικό best seller είναι ένα παραμύθι για την αναζήτηση υψηλού νοήματος στη ζωή, ακόμη κι αν το σμήνος σου, η φυλή ή η γειτονιά σου βρίσκει τη φιλοδοξία σου απειλητική (κάποια στιγμή ο αγαπημένος μας γλάρος εξορίζεται από το ίδιο του το σμήνος).......

Ως εδώ, καλά και σας συνιστώ αν κάποια φίλη ή κάποιος φίλος δεν το έχει διαβάσει, να το προσπαθήσει. Δεν παίρνει πάνω από δύο ώρες, αφού και η εικονογράφησή του είναι πλούσια. 60.000.000 αντίτυπα, σίγουρα δεν τυπώθηκαν τυχαία...

.....................................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................................

 

 Τι είναι όλες αυτές οι εικόνες, με τα όμορφα συνθήματα σε ρήματα και ουσιαστικά;

 Μα, είναι το τοιχίο της περίφραξης, μιας σχολικής αυλής, κοντά στον τόπο που γεννήθηκε ο Αριστοτέλης!  Στο βάθος, πάνω από τη λέξη αυτογνωσία, τα σημερινά Στάγειρα.

   Και ανάμεσα στα συννεφάκια με τις λέξεις, χρωματιστά μπαλόνια και ....πλήθος από μικρά ζωγραφιστά  γλαράκια!

   Δεν ξέρω γιατί, αλλά συγκινήθηκα πολύ! 

  Μου έμοιασαν αυτόματα, τα μαθητούδια που με τη γνώση τους ετοιμάζονται να μάθουν να πετούν!

  Και τα μεγαλύτερα παιδιά τους εφήβους και έφηβες, που αυτές τις μέρες, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ανοίγουν πραγματικά τα φτερά τους, όπως ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγστον!

 

 

 Για κάποιο λόγο, ασυναίσθητα, αναζήτησα το ζωγραφισμένο πινακάκι, που καιρό πριν, μου είχε χαρίσει η φίλη μου Χρυσούλα , με την σελίδα της  Ψυχή και Χρώμα! 

 Κάποιες φορές αγαπημένες μου φίλες, 

αγαπημένοι μου φίλοι, δεν χρειαζόμαστε πολλές λέξεις...Ας αφήνουμε την ψυχή μας, να μάθει να πετά........ Εκείνη βρίσκει τις λέξεις...

                                                        Να είστε όλοι και όλες καλά!